Ergoterapi yaklaşımı, bireyin mevcut görsel kapasitesini en etkili biçimde kullanabilmesini ve çevresel engelleri minimize etmeyi hedefler. Bu süreçte görsel-motor koordinasyonun güçlendirilmesi, denge ve yönelim becerilerinin desteklenmesi ve kompansatuar stratejilerin öğretilmesi temel müdahale alanları arasında yer alır.
Görsel-Motor Eğitim: Nesne takibi, hedefe uzanma, çizgi üzerinde hareket etme gibi aktivitelerle el-göz koordinasyonu geliştirilir.
Sensori-motor Egzersizler: Duruş kontrolü, denge ve mekânsal farkındalık üzerine kurulu oyunlar veya görevler uygulanır.
Aktivite Uyarlamaları: Kontrast renklerin kullanıldığı materyaller, büyük puntolu yazılar, yüksek kontrastlı işaretlemeler gibi düzenlemeler görsel performansı destekler.
Günlük Yaşam Aktiviteleri Eğitimi: Yemek yeme, giyinme veya ev içinde yön bulma gibi görevlerde bireyin bağımsızlığını artıracak yöntemler öğretilir.
Ergoterapistler, bireyin yaşam alanında bağımsızlığını desteklemek için çevreyi de yeniden yapılandırır:
Ev içi alanlarda doğrudan ve homojen aydınlatma sağlanır, parlak yüzeyler yansımayı azaltacak biçimde düzenlenir.
Yüksek kontrastlı renkler (örneğin beyaz duvarda koyu renk priz anahtarı) görsel ayrımı kolaylaştırır.
Dijital yardımcı teknolojiler (büyüteçli ekranlar, sesli okuma uygulamaları) günlük yaşam performansını artırır.
Toplu yaşam alanlarında görsel ipuçları ve dokunsal işaretlemeler (örneğin kabartma şeritler, farklı zemin dokuları) yön bulmayı kolaylaştırır.
Ergoterapi müdahaleleri, albinizmi olan bireylerin yalnızca görme becerilerini değil, aynı zamanda öz güvenlerini ve sosyal katılımlarını da güçlendirir. Günlük yaşamda bağımsızlığın artırılması, bireyin kendi potansiyelini en üst düzeyde kullanabilmesiyle mümkündür. Bu nedenle, nörolojik temelli bir bakış açısıyla hazırlanan ergoterapi planları, bireyin yaşam kalitesini sürdürülebilir biçimde yükseltir.
